Persefona czy Kore? Kim jest bogini?
Persefona i Kore to jedna osoba. Na początku powieści poznajemy pomniejszą boginkę, której domeną są kwiaty. Moc, jaką ją obdarzono, ma być karą za wygórowane żądania dziewczynki podczas amfidromii (uroczystego nadania imienia). Ambitna Kore chciała mieć władzę nad światem, przez co podważyła autorytet swego ojca, Zeusa.
Przez całe swoje życie Kore żyje w ukryciu, schowana na zamkniętej Sycylii, przygotowując się do zamążpójścia. Z całych sił stara się uciec od kolejnego więzienia, jakim ma być związek małżeński. W powieści Bei Fitzgerald bogowie są brutalni, rozwiąźli i z łatwością pomiatają kobietami, traktując każdą z nich jako swoją własność.
O Kore, będącą dla wszystkich mężczyzn tajemnicą i wielką zdobyczą, stara się wielu kandydatów. Każdego z nich dziewczyna postrzega jako potencjalnego oprawcę. W dodatku jej ojciec na każdym kroku pragnie ukarać ją za wygórowane ambicje i umniejszyć jej znaczenie… Krótko mówiąc – dziewczyna jest w pułapce. Nie może być sobą, utemperowana przez własną matkę, i nie może także zadecydować o własnym losie, zależnym od ojca.
Persefona, chwytając się ostatniej deski ratunku, przedostaje się do Podziemia i posługuje się potężną magią, by uniknąć odesłania na powierzchnię. W wymuszonej gościnie u melancholijnego Hadesa odkrywa siebie na nowo i odnajduje więcej, niż kiedykolwiek odważyła się żądać głośno. Ze znienawidzonej przez siebie Kore przemienia się w potężną Persefonę, boginię życia i królową Podziemia.
Hades – przerażający potwór z Podziemia czy zagubiony artysta?
W świecie greckich bogów o Hadesie krąży wiele plotek. Jedne mówią o chłopcu, który boi się trzymać miecz w ręku, inne zaś o potężnym potworze, który stanął na czele armii nieumarłych i pokonał Tytanów. Kora, zachęcona wizją boga stroniącego od przemocy, szuka u niego schronienia.
Hades okazuje się smutnym, melancholijnym młodym mężczyzną, który nie chce mieszać się w konflikty między bogami. Z tego też powodu odmawia dziewczynie gościny. Uparta nastolatka powołuje się na xenię, czyli święte prawo gościny. Jego złamanie wiąże się z poważnymi konsekwencjami.
Persefona okazuje się przebojową kobietą, która przemienia nie tylko Hades, ale i jego króla. Odkrywa w mężczyźnie niewinne oblicze artysty i delikatną duszę, ukrytą za pozą surowego i wszechmocnego władcy. Między tą dwójką rodzi się więź i oboje czują do siebie niesamowite przyciąganie. Jest jeden problem – małżeństwo. Oboje zawarli pakt, w imię którego zawrą związek małżeński dla ochrony Persefony i dla ich wspólnego dobra.
Każde z nich kryje się ze swoim uczuciem przed partnerem, mimo iż przed wszystkimi publicznie okazują sobie miłość. Łączy ich trudna relacja, pełna bólu i niedopowiedzeń, a jednak nie mogą bez siebie żyć. Dlatego, gdy nadchodzi klęska głodu na powierzchni i Podziemie zaczyna mieć poważne problemy z odbieraniem dusz zmarłych, trudno im się rozstać. A jest to konieczne – Persefona jest bowiem boginią życia. Gdy nie ma jej na ziemi, wszystko umiera…
Miłość to nie zbrodnia!
Persefona nie jest już nieśmiałą i stłamszoną dziewczyną, którą była na powierzchni. W Hadesie odkrywa siebie na nowo – staje się świetną władczynią, w której drzemie ogromna moc życia. Zmienia także swoje podejście do miłości, intymności i małżeństwa. Dzięki niej również władca Podziemia przechodzi metamorfozę, odkrywa w sobie chęć do życia i nowe emocje.
Podczas gdy cały boski świat plotkuje o porwaniu Persefony przez Hadesa, między tą dwójką rodzi się namiętne i głębokie uczucie oraz niesamowite przywiązanie. Nie ma tu mowy o żadnej zbrodni. Jedynym występkiem, o jaki można kogokolwiek posądzić, jest próba rozdzielenia tych dwoje. W przeciwieństwie do znanej wersji mitu, w tej interpretacji Persefona nie godzi się na opuszczenie Hadesu i rozstanie z ukochanym. Za wszelką cenę chce zyskać czas, który będzie mogła spędzić w Podziemiach. Ale los ludzi nie jest jej obojętny. W jaki sposób rozwiąże swoje rozterki?
Girl, Goddess, Queen – czy warto?
Powieść Bei Fitzgerald jest przyjemna w czytaniu, lekka i porusza ważne kwestie. Zapoznaje z mitem o Demeter i Korze, jednakże nadaje wszystkiemu zupełnie innego wydźwięku. Poznajemy wiele szczegółów boskiego życia i odkrywamy na nowo postacie z Olimpu i Podziemi. Powieść uwypukla ludzkie cechy, które odnoszą się również do istot boskich – miłość, pożądanie, mściwość, chciwość, zazdrość i wiele innych. Bogowie jawią się jako okrutne istoty, a tylko niewielkiej garstce zależy tak naprawdę na dobru ludzkości. Wyjątkiem jest Persefona, którą istotnie interesuje ludzkość. Bogini zmienia również podejście Hadesa, który jest gotów walczyć z nią ramię w ramię o moralność i życie.
Mankamentem książki może być fakt, iż przez większość historii niewiele się dzieje – jest to miejsce na powolne uczucie rodzące się między dwojgiem bohaterów. Bea Fitzgerald w przyjemny sposób prowadzi wątek ich miłości, naprzemiennie komplikując i prostując ich relację. Nie jest to jednak wątek nudny – umiejętnie poprowadzona fabuła i dialogi między bohaterami nadają emocjonalności. Panuje zmienna atmosfera – intymna, wesoła, poważna. Z pewnością warto sięgnąć po tę książkę, nawet jeśli nie jesteście fanami mitologii.
Aby pozostać w klimacie greckich mitów, koniecznie zerknijcie na propozycję naszej redaktorki Ani – Ziarno granatu.
