Realizm magiczny
Tęsknica opowiada o Idze, którą stan zdrowia zmusza do odpoczynku i całkowitej zmiany trybu życia. Dotychczas dążyła do spełniania marzeń jako zaangażowana menadżerka w korporacji. Poświęcała pracy większość czasu, kompletnie zapominając o potrzebach wyczerpanego organizmu. Problemy kardiologiczne skłaniają ją do wyjazdu na wieś. Trafia do gospodarstwa Nadziei znajdującego się w miejscowości Pomiędzy, gdzie wynajmuje domek. Wkrótce jednak okazuje się, że nie będzie jej dane spędzić kolejnych tygodni w spokoju. Pewnego dnia opiekunka domu znika. Wobec bezradności policji i braku zainteresowania ze strony sąsiadów Iga postanawia ją odnaleźć. W towarzystwie leśniczego Kity wyrusza na wędrówkę, która zaprowadzi ją na obrzeża realnego świata. Spotyka tam wiele niebezpiecznych istot, a ponadto odnajduje część swojej duszy.
Anna Sokalska wykorzystała w swojej książce wiele wątków zaczerpniętych z ludowych opowieści i wierzeń słowiańskich, co nadaje jej charakter realizmu magicznego. Dzięki temu jej historia ma baśniowy, tajemniczy koloryt. W otoczeniu bohaterki pojawiają się wilkołaki, demony, rodzanice i inne postaci nie z tego świata. Zostaje obdarowana magicznymi przedmiotami, ratującymi jej życie. Jej podróż na krańce świata obfituje w niesamowite wydarzenia i spotkania, które całkowicie zmieniają pogląd na życie.
Refleksja o życiu
Tęsknica wyraźnie dzieli się na dwie części. W pierwszej poznajemy życie Igi, które jest na wskroś realistyczne. Magia pojawia się stopniowo, dopiero po wyjeździe bohaterki do wsi Pomiędzy. Iga nie ma nikogo bliskiego, mieszkając w mieście, zawiera tylko powierzchowne znajomości, a u ich podstaw leży interesowność. W domu towarzyszy jej pustka. Pogoń za marzeniami sprawiła, że kobieta zapomniała o priorytetach i najistotniejszych wartościach. Pieniądze, które miały być środkiem do celu, niepostrzeżenie stały się celem.
Życie Nadziei również jest samotne, choć całkowicie inne. Jej codzienność jest wypełniona pracą twórczą i troską o zwierzęta. Dba też o zachowanie tradycji. Mimo że jest traktowana jak dziwaczka, to jej umiejętności związane z uzdrawianiem duszy cieszą się zainteresowaniem mieszkańców okolicznych wiosek. Wydawałoby się, że jej życie jest sielankowe, jednak również ona nie uniknęła wpływu Tęsknicy – demona, który sprawia, że człowiek goni za nieosiągalnym. Jednocześnie traci z oczu to, co istotne. Przestaje działać zgodnie z dotychczasowymi priorytetami.
Dobry początek roku
Tęsknica to jedna z moich pierwszych lektur w tym roku. Jeśli początek ma świadczyć o tym, jaki będzie dalszy ciąg, to zapowiada się mnóstwo doskonałych doświadczeń literackich. Powieść Anny Sokalskiej jest rewelacyjna. Autorka posługuje się plastycznym językiem, którym maluje cudowne pejzaże i sylwetki swych postaci. Opisy przyrody i budowanie nastroju to jej najmocniejsze strony.
Ponadto Anna Sokalska umiejętnie wyważyła balans pomiędzy elementami fantastycznymi a realistycznymi w powieści. Początkowo mitologiczne istoty pojawiają się sporadycznie, by na końcu całkowicie zdominować fabułę. Przekazują apel o to, by w dzisiejszych, szybkich i powierzchownych czasach nie tracić kontaktu z duszą. A troska o jej dobrostan jest zadaniem dużo trudniejszym, niż nam się wydaje. Współcześnie czyha na nią mnóstwo zagrożeń, wśród których najpoważniejsze konsekwencje przynoszą zaniedbanie wsłuchania się w jej potrzeby i niepotrzebny żal za utraconym.
Nie sugerujcie się dosyć demoniczną okładką. Powieść nie jest przesadnie upiorna, lecz tajemnicza i melancholijna. Nawet śmierć, która dotyka bohaterki, nie ma znamion ostateczności, ani nie wydaje się nieszczęściem.
Wydawnictwo Zysk i S-ka ma bogatą ofertę książek z gatunku fantastyki. Przeczytaj naszą recenzję powieści Korona z kości!
