Bohaterem książki Czerwona strzała jest niespełna trzydziestoletni mężczyzna, który od wczesnej młodości zmaga się z Mgłą pojawiającą się w każdym momencie jego życia. Mężczyzna próbował swoich sił jako malarz, by po latach zmienić kierunek działań artystycznych w stronę literatury. Kiedy jego opowiadania zostają wydane i odnoszą spory sukces, bohater podejmuje się napisania monumentalnego dzieła i pobiera od wydawnictwa sporą zaliczkę. Jednak wtedy po raz kolejny uaktywnia się Mgła i nie pozwala mu nawet zacząć pisać. Kiedy prawda wychodzi na jaw, wydawnictwo daje mu ostatnią szansę i zleca napisanie biografii Fizyka.
Anatomia depresji
Czerwona strzała opowiada również o trudnej miłości, jaką obdarzyła bohatera książki jego dziewczyna, a potem żona – Annie. Codzienne obawy o to, czy po powrocie do domu zastanie go żywego, towarzyszyły jej niemal od początku wspólnego życia. Mimo tego obciążenia trwała przy nim, raz zyskując, a raz tracąc nadzieję, że znajdzie terapię, która mu pomoże uporać się z problemami. Jej miłość była jednym z niewielu czynników trzymających go przy życiu. Myślę, że ich relacja została przedstawiona z niespotykaną nigdy wcześniej wrażliwością.
W zasadzie można przyjąć, że depresja jest jedną z bohaterek książki. Przedstawiona w postaci Mgły, zatruwa myśli bohatera i nie pozwala mu działać. Podszeptuje, że nieważne, co zrobi, z pewnością doprowadzi do katastrofy. Problemy finansowe, unieszczęśliwianie Annie, brak postępów w pisaniu, bezskuteczne próby zdefiniowania własnej tożsamości jako artysty upewniają go, że nie warto żyć. Obraz niemocy, jaką wywołuje choroba, jest szokujący i trudny do zrozumienia dla osoby, która jej nie doświadczyła. Źródeł depresji należy szukać w dzieciństwie i młodości bohatera, kiedy to jego rodzice nie zapewnili mu właściwych warunków do rozwoju.
Zachowanie bohatera trudno zaakceptować. Wszelkie jego wysiłki, by prowadzić satysfakcjonujące życie, są torpedowane przez Mgłę. Aż się prosi, by nim wstrząsnąć, kazać wziąć się w garść i ukończyć to, czego się podjął. Czyli zrobić dokładnie to, czego nie powinno się mówić osobom z depresją. Bardzo łatwo jest ocenić go jako malkontenta i nieroba. Zadziwiające jest, że na jego myślenie o sobie i świecie, tak ogromny wpływ mają tylko substancje chemiczne zalewające jego mózg. A z negatywnego myślenia, będącego domeną umysłu, można wyleczyć się innymi substancjami chemicznymi.
Nie tylko choroba
Bardzo dużo miejsca autor poświęcił opisowi wpływu konkretnych lektur na działania i twórczość bohatera, a także procesowi wydawniczemu. Jego fascynacja tekstem Depesze Michaela Herra, rozkładanie go na czynniki pierwsze, czytanie zdanie po zdaniu ma coś z obsesji.
Czerwona strzała to również opowieść o zdrowieniu. Kontrowersyjna terapia, którą przechodzi bohater, daje spektakularne i błyskawiczne skutki. W jego życiu pojawiają się kolory. Całkowicie zmienia się spojrzenie na związek, karierę i wszystko, czego doświadcza. Znika strach przed niepowodzeniem.
Podsumowanie
Irytujący bohater z reguły nie sprzyja dobrej ocenie lektury, jednak w tym przypadku jest inaczej. Czerwona strzała jest bardzo dobrze napisaną powieścią. Mimo tego że dotyczy trudnej choroby, autor stworzył dość specyficzną, komiczną atmosferę za sprawą elementów czarnego humoru. Wydarzenia i reakcje bohatera zostały przedstawione przy pomocy języka pełnego życzliwej drwiny. Jednak wymaga od czytelnika dużego zaangażowania i wrażliwości, dlatego nie spodoba się każdemu.
Zachęcam również do przeczytania naszej recenzji książki Most pomiędzy nami!
