Fantasy, horror, literatura młodzieżowa…
Dom sióstr marnotrawnych ma to wszystko! Z początku podchodziłam do książki nieco sceptycznie. Na pierwszych stronach poznajemy główną bohaterkę, Iris Hollow, nastolatkę prowadzącą względnie zwyczajne życie w Londynie. Dziewczyna jest nieprawdopodobnie piękna, jej włosy są białe jak śnieg, a oczy czarne jak węgiel. Bohaterka od początku daje nam znać, że jej zdaniem nie pasuje do reszty rówieśników. Książka zaczyna się zdaniem:
Miałam dziesięć lat, kiedy zdałam sobie sprawę, że jestem dziwna.
Iris zdaje się dziwnie wpływać na innych ludzi. Wzbudza w nich silne, pozornie niewytłumaczalne uczucia. Na początku zastanawiamy się, czy wszystkie te sytuacje nie są zbiegami okoliczności. Czy dziewczyna wzbudza zainteresowanie swoim pięknem? A może „zawdzięcza” je swojej sławnej siostrze? Nie bez wpływu jest też intrygująca tajemnica spowijająca wydarzenie z dzieciństwa Iris, które obiegło media lata wcześniej.
Prawda okazuje się znacznie bardziej skomplikowana i mroczna
Książka obfituje w tajemnice. Myślicie, że Iris jest potężną czarownicą, która musi nauczyć się posługiwania swoimi mocami? Czy czeka na nią tajemniczy mentor albo sekretna szkoła, ciężkie wyzwania na drodze do zostania groźną czarodziejką? Nic z tych rzeczy. Mamy tu do czynienia z mocami, których nie da się okiełznać. Główną rolę gra śmierć i to, co po niej następuje, a jak wiadomo, ze śmiercią nie można wygrać. Ale czy można ją oszukać?
Jeśli ktoś może tego dokonać, to tylko Grey Hollow
Najstarsza z trójki sióstr w moich oczach zupełnie skradła show. Poznajemy ją przez całą książkę, chociaż przez większość historii pozostaje nieobecna. Fabuła kręci się wokół jej zaginięcia. Okazuje się, że Grey posiada wiele sekretów, o których nie miała pojęcia nawet jej najbliższa rodzina. Każde zdanie opisujące dziewczynę wzmaga naszą ciekawość względem tej nieuchwytnej postaci:
Grey zniszczyła tego człowieka, podobnie jak wielu innych. Była tornadem w ciele dziewczyny. Brała, co chciała, i siała zniszczenie, a ja zawsze ją za to podziwiałam.
Siostry Hollow są niczym trzy różne żywioły. Dzieli je wiele, lecz łączy jeszcze więcej. Druga pod względem wieku Vivi na pierwszy rzut oka wyróżnia się najbardziej. Jest pokryta tatuażami i kolczykami, z głową ogoloną na chłopaka. Życie tego rodzeństwa nigdy nie było łatwe. Vivi podobnie jak Grey wyprowadziła się z domu bardzo wcześnie, jednak pod względem materialnym nie powiodło jej się tak dobrze, jak starszej siostrze. Utrzymywała się z tworzenia muzyki i występów. Każda z bohaterek bez wątpienia zasługuje na uwagę. Którą Wy polubiliście najbardziej?
Wyświetl ten post na Instagramie
Piękne wydanie, wyjątkowa estetyka
Książka jest pięknie wydana. Postawiono tu na grafikę, która jest ściśle związana z treścią. Jak to często bywa, okładka przyciągnęła moją uwagę jako pierwsza. Nie wiedziałam wtedy, że powstała na podstawie dzieła artysty, którego obserwuję od dawna. Kiedy czytałam książkę, przed oczami stawały mi obrazy, zupełnie jakbym oglądała film. Liczę, że w przyszłości powstanie ekranizacja tej powieści. Uwielbiam motywy, które tu występują: kwiaty, brutalność natury, szaleństwo, czarne oczy, blizny, przejście do obcego, mrocznego świata, dzieciństwo i dorastanie. Możemy tu wyczuć groteskę, zestawienie piękna i brzydoty, zacierającą się między nimi granicę.
Pozycja obowiązkowa
Dom sióstr marnotrawnych to nie tylko porywające fantasy – to także historia o miłości i więzi, jaka tworzy się między rodzeństwem, o poświęceniu i kruchej moralności. Gorąco polecam tę książkę, szczególnie fanom dark fantasy. Warto poświęcić tej pozycji nieco uwagi, zwłaszcza teraz, w okresie jesiennym. A jeśli szukacie czegoś innego, ale równie klimatycznego, zapraszam do mojej recenzji Córki weterynarza.
