Co jeśli Liszka popełniła samobójstwo? Dlaczego Katniss pokochała Peetę? Czy Siedemdziesiąte Piąte Głodowe Igrzyska były testem? Czy Suzanne Collins poprzez swoje książki chciała pokazać zło kapitalizmu?
Popkultura często nas nie rozpieszcza. Niewyjaśnione wątki czy niejasne zakończenia zmuszają fanów do snucia domysłów i dopowiadania wielu rzeczy. Świadczy to o dużym zaangażowaniu odbiorców we wszelkie dzieła kultury. Ten pewnego rodzaju trend nie ominął Igrzysk śmierci. Każda teoria może mieć w sobie ziarnko prawdy. Przyjrzyjmy się zatem kilku najciekawszym fanowskim pomysłom z tego uniwersum.
Liszka popełniła samobójstwo
Kojarzycie tę rudą dziewczynę pochodzącą z Piątego Dystryktu? Została wylosowana na trybutkę Siedemdziesiątych Czwartych Głodowych Igrzysk. Nazywała się Liszka. Na arenie w pewnym momencie minęła się z Katniss, ale żadna nie zaatakowała. Główna bohaterka uważała Liszkę za jedną z inteligentniejszych i lepszych zawodniczek. Nie można się temu dziwić, gdyż rudowłosa przetrwała do niemalże samego końca. Zmarła po zjedzeniu jagód łykołaka – podpatrzyła, że Peeta je zbiera. Lecz czy na pewno zrobiła to nieświadomie?
Cofnijmy się do treningów. W trakcie nich Liszka świetnie sobie poradziła przy stacji identyfikującej rośliny mające się pojawić na arenie.
W związku z tym powstała teoria, według której dziewczyna nie czuła się na tyle silna, by wygrać Głodowe Igrzyska, dlatego popełniła samobójstwo. Skoro wiedziała, że łykołak jest trujący, mogła go wykorzystać w tym celu. Dlaczego nie zrobiła tego wcześniej? Otóż kapitol miał swoje zasady – w tym corocznym wydarzeniu chodziło o emocje i spektakularne pojedynki, natomiast w samobójstwie nie było niczego widowiskowego.
Snow niejednokrotnie pokazywał, że nie toleruje niesubordynacji, a za wszelakie oznaki nieposłuszeństwa wymierza najsurowsze kary. Dlatego właśnie Liszka skorzystała z okazji, kiedy Peeta zaczął zbierać jagody. Wykorzystała to jako przykrywkę. Trzeba przyznać, tym sposobem mało kto mógłby się zorientować, że celowo połknęła truciznę. Dzięki temu nie musiała się martwić o swoich bliskich w Piątym Dystrykcie.
Jednakże kiedy trybutka umiera, Katniss jest zdziwiona, że łykołak znalazł się na arenie, co może obalać tę teorię, ponieważ w takim razie istnieje małe prawdopodobieństwo, że umieszczono go w stacji do identyfikowania roślin. Być może Liszka wiedzę na temat śmiercionośnych właściwości rośliny wyniosła z domu, co sprawia, że nie jesteśmy w stanie dokładnie stwierdzić przyczyny śmierci rudowłosej.
Mimo wszystko jest to ciekawa teoria, która pozwala nam zapamiętać jedną z najinteligentniejszych trybutek jako tę sprytną do samego końca. Trochę bardziej pasuje to do przedstawienia tej bohaterki niż przypadkowe przechytrzenie przez Peetę.
Igrzyska narzędziem do kontrolowania dystryktów
Wiem, że brzmi to sensownie, ale nie chodzi mi o samo upewnienie się, że obywatele Panem pamiętają o mrocznych czasach wojny i nie planują rebelii.
Ta teoria mówi o igrzyskach jako sposobie kontroli nad możliwościami wszczęcia buntów w danych dystryktach. Jak miało to wyglądać?
Podczas Dożynek, jak wiemy, losowano imiona dzieci w wieku od dwunastu do osiemnastu lat. Co roku do puli dokładano po jednym wpisie dla każdej osoby. Ponadto istniał sposób na zdobycie dodatkowej żywności w zamian za nadprogramową kartkę z imieniem i nazwiskiem. Nastolatek mógł pobrać astragal, czyli roczny przydział zboża i oleju. Można było zgłaszać się po niego wielokrotnie dla każdego z członków rodziny w zamian za zgłoszenie nazwiska do losowania.
Tym samym procedura wyłaniania trybutów do kolejnych igrzysk najbardziej dotykała najbiedniejszych obywateli. Czyli tych, którzy w życiu najwięcej się wycierpieli. Istniało duże prawdopodobieństwo wylosowania dziecka z trzykrotnie większą liczbą wpisów, które w ten sposób usilnie próbowało uratować swoją rodzinę.
Dlaczego to takie ważne?
Ponieważ właśnie ci najbardziej dotknięci głodem i niedostatkiem będą się buntować.
Podczas dożynek sprawdzano również odwagę w dystryktach. Ci, którzy zgłaszali się na ochotników, często stanowili najlepszych kandydatów na przywódców.
Kiedy Głodowe Igrzyska wygrywali trybuci z Pierwszego, Drugiego oraz Czwartego Dystryktu, Kapitol był spokojny. Te obszary znajdowały się blisko Stolicy i dostarczały do niej luksusowe produkty, co sprawiało, że ich mieszkańcy nie musieli się martwić niedostatkiem czy głodem. Prawdopodobieństwo buntu zwiększało się jednak po wygranej dziecka z innych regionów państwa. Oznaczało to, że w jakiś sposób młodzież w danym dystrykcie wie, jak przetrwać i walczyć, co mogło być równoznaczne z przygotowaniami do rebelii. Wtedy zaczynano wzmożoną kontrolę za pomocą zwiększonej liczby Strażników Pokoju.
Arena cały czas się zmieniała. Możliwe, że miała sprawdzić umiejętności trybutów w różnych warunkach. Jednakże nie było to jedyne zastosowanie zaawansowanych technologicznie lokacji. Podczas igrzysk często testowano nowe rozwiązania, pułapki czy zmutowane zwierzęta. Sprawdzano, jak obywatele sobie z nimi poradzą, żeby później wykorzystać je jako systemy bezpieczeństwa Kapitolu.
Zwycięzca natomiast po powrocie do domu był stale obserwowany, aby uniemożliwić mu wszczęcie buntu i zorganizowanie rebelii.
Według mnie ta teoria ma dużo sensu. Snow wyglądał na osobę, która była skłonna wykorzystać każdą okazję do utrzymania pełni władzy, co – jak wiemy – udawało mu się przez lata. Samo wykorzystanie areny do mierzenia możliwości poszczególnych dystryktów wydaje się bardzo przemyślanym zabiegiem i nie zdziwiłabym się, gdyby ta teoria się nie mijała z prawdą.
Katniss nigdy nie kochała Peety
Teoria ta wynika z tego, że główna bohaterka podczas swoich pierwszych igrzysk została użądlona przez osy gończe. Były to owady zmodyfikowane genetycznie. Ich jad powodował śmierć lub wywoływał silne halucynacje u ofiary, niemal trwale zmieniające jej postrzeganie świata. Kiedy trucizna zaczęła wpływać na mózg Katniss, ta zobaczyła Peetę, który kazał jej uciekać, a potem zatroszczył się o nią i był przerażony niebezpieczeństwem, w jakim się znalazła, prawdopodobnie bardziej niż ona.
Jak dobrze wiemy z trylogii Collins, ukąszenie mogło być wykorzystane do mieszania w głowie. Prawdopodobnie w tym przypadku miało to miejsce. Kapitol nie kontrolował zmian w mózgu ofiary i było to dużo bardziej nieudolne niż w trzeciej części, ale Katniss, przed zrzuceniem gniazda os, zastanawiała się, w jaki sposób zabije Peetę (nie miała wyboru, jako że zobaczyła go z Zawodowcami). Dziwnym wydaje się, że jej uczucia tak nagle ulegają zmianie. Po użądleniu dziewczyna sama nie jest pewna, co myśleć o swojej relacji z Peetą, a w momencie, kiedy uświadamia sobie, że nie są w stanie wygrać razem, zaczyna płakać.
Sytuacja ta wygląda jak prosta wersja osaczenia. Byłoby to o tyle zabawne, że Kapitol wyhodował tak naprawdę własną zagładę. Gdyby nie osy gończe, Katniss nie zakochałaby się w Peecie (albo jej uczucia do niego by się nie ociepliły), w związku z czym nie wygrałaby igrzysk dzięki uwiarygodnieniu ich historii miłosnej. Nieco ironiczne.
Siedemdziesiąte Piąte Głodowe Igrzyska były testem
Ta teoria jest jedną z moich ulubionych. Jak dobrze wiemy, Ćwierćwiecze Wojny w Kapitolu było bardzo ważną okazją, co dwadzieścia pięć lat organizowano specjalną edycję Głodowych Igrzysk.
W siedemdziesiątą piątą rocznicę spośród wszystkich dotychczasowych i żywych zwycięzców igrzysk wybierano klasycznie po jednym chłopaku i jednej dziewczynie. W wiosce wygranych Dwunastki żyły tylko trzy osoby. Takim oto sposobem Katniss oraz Peeta znaleźli się na arenie. Nie było innej możliwości. Organizatorzy dobrze zdawali sobie sprawę z tego że w tym dystrykcie nie żyje żadna inna kobieta, która przetrwała Igrzyska. Po zesłaniu na miejsce rozgrywki wiele razy została narażona na śmiertelne niebezpieczeństwo.
Można powiedzieć, że Kosogłos zawsze miał pomoc i ochronę zapewnione przez innych Trybutów z powstającej rewolucji, ale arena była zaprojektowana tak, że ktoś łatwo mógł zginąć w zupełnie niezaplanowany sposób.
Plutarch Havensbee obejmował stanowisko organizatora Ćwierćwiecza. Jednocześnie współpracował z prezydent Coin, dlaczego więc ryzykował życie potencjalnej twarzy rebelii?
Ryzykowano wiele, bez Katniss tak naprawdę nie podburzono by ludu na tyle, żeby wybuchł większy sprzeciw czy zamieszki. To ona napędzała innych do walki, później brała udział w działaniach propagandowych.
Teoria mówi, że był to sposób na sprawdzenie, czy Katniss w ogóle nadaje się do tej roli.
Poprzez zorganizowanie następnych igrzysk z udziałem dziewczyny Plutarch chciał sprawdzić, w jaki sposób podejmie ona podstawowe decyzje. Została postawiona przed wieloma wyborami, musiała zaufać ludziom, którym nie do końca ufała, sam Finnick kazał jej przypomnieć sobie, kto jest prawdziwym wrogiem. Pamiętanie o tym, do kogo powinno się celować, musiało być niezmiernie trudne na arenie, kiedy walczy się z innymi trybutami i śmierć każdego następnego z nich tylko zbliżała do wygranej.
Cała fabuła drugiego tomu Igrzysk śmierci wygląda jak sprawdzian, czy Kosogłos nadaje się na twarz rebelii. Po wywiadach z trybutami Katniss podjęła decyzję, aby dołączyć do reszty, podać dłoń stojącemu obok niej uczestnikowi i okazać w ten sposób zjednoczenie przeciwko Kapitolowi. Na scenie nie było wtedy nowicjuszy, ludzi niewiedzących, jak to wygląda. Były to osoby, które przeszły przez piekło igrzysk, wiedziały, kim tak naprawdę powinno się gardzić.
Trzynasty Dystrykt nie mógł sobie pozwolić na nieudaną rewolucję. Musiał mieć pewność, że wszystko pójdzie zgodnie z planem, i wybrać odpowiednią osobę na lidera. Katniss pokazała, że – nawet ze śmiercią spoglądającą jej w oczy – wybierze tę samą sprawę, za którą walczyli rebelianci, czyli bunt przeciw Kapitolowi.
Dlatego też mimo zapewnień, że zwycięzca będzie bezpieczny do końca życia, Plutarch zdecydował ten jeden raz złamać zasadę i dwadzieścia cztery osoby musiały wrócić do swojego prywatnego koszmaru na ziemi.
Igrzyska Głodowe symbolem wykańczającego nas kapitalizmu
Patrząc na cały przebieg tego wydarzenia, ma to duży sens. Trybuci mogliby uosabiać biedniejszą ludność oraz zwierzęta, które wykańcza wolny rynek i walczą o przetrwanie. Kapitol byłby śmietanką towarzyską i osobami najbogatszymi wśród społeczeństwa, mogącymi sobie pozwolić na dobra luksusowe. Prezenty dostarczane na arenę symbolizowałyby donacje na szczytne cele. Wszystko ładnie się zazębia.
Może Suzanne Collins chciała pokazać, jak niszczy nas stosunek do posiadania rzeczy?
Katniss i jej pokrewieństwo z Trupą
Istnieje również teoria, która powstała dzięki sugestiom zawartym w Balladzie ptaków i węży. Według niej babką Katniss jest Maude Ivory. Dlaczego ma to sens?
Dziewczyna należy do Trupy. Snow poznaje ją po zostaniu Strażnikiem Pokoju w Dwunastym Dystrykcie. Oprócz tego, że żyła w najbiedniejszej części państwa, podobnie jak Katniss i jej ojciec, można znaleźć jeszcze kilka podobieństw.
Na pierwszych stronach Igrzysk śmierci główna bohaterka wspomina, że gdy chodziła po lesie z ojcem i zaczynał on śpiewać, kosogłosy odtwarzały ten dźwięk. Podobno robiły to, usłyszawszy pieśni od szczególnych ludzi. W Balladzie… dowiadujemy się, że słuchały Maude, a Katniss również wzbudzała ich zainteresowanie.
Ojciec dziewczyny rzekomo był w stanie zapamiętać jakiekolwiek melodie w zniewalającym tempie, podobnie jak jego córka. Tak niesamowity słuch muzyczny mogli odziedziczyć właśnie po Maude Ivory, o której Lucy Gray wspomina, że jest w stanie od razu zapamiętać wszystko, co ma linię melodyczną.
Ta teoria wyjaśniałaby również, dlaczego ojciec Katniss znał pieśni, o których zapomniano. Po wydarzeniach z Ballady… w Dwunastym Dystrykcie muzyka została zakazana. Większość utworów prawdopodobnie nie utrwalono i z czasem pamięć o nich zanikła. Jednak Katniss w pewnym momencie śpiewa Drzewo wisielców oraz Deep in the Meadow. Maude obie te piosenki usłyszała w wykonaniu Lucy Gray. Możliwe, że zadbała, by jej rodzina o nich nie zapomniała. Nikt inny w Dwunastym Dystrykcie nie pamiętał tych pieśni, tylko Katniss i jej rodzina.
Dodatkowo mogła przetrwać wiedza na temat jeziora i znajdującym się przy nim domku, o którym podobno wiedziała tylko Trupa. No i imię Katniss, wspomniane na kartach Ballady… – bohaterowie dyskutują o nim, później w Igrzyskach śmierci jest przytoczone jego znaczenie, które zgadza się z rozmową w prequelu.
Wyjaśniałoby to również, dlaczego Snow tak bardzo nienawidzi zwyciężczyni Siedemdziesiątych Czwartych Głodowych Igrzysk. Możliwe, że wiedział o jej powiązaniach z Trupą. Przecież miał władzę, bez problemu mógł to sprawdzić. Trzeba tylko jeszcze się zastanowić, czy wypadek w kopalni był całkowitym przypadkiem. Może prezydent chciał się pozbyć potomków Maude, by ostatecznie zatrzeć ślad po swojej przeszłości na ziemiach Dwunastego Dystryktu?
To by po raz kolejny dużo tłumaczyło.
Zapraszam serdecznie do przeczytania recenzji Ballady ptaków i węży!
Źródła:
https://www.reddit.com/r/Hungergames/comments/ijlw3o/suicide_theory_expanded/
https://www.reddit.com/r/FanTheories/comments/fsf7ug/the_hunger_games_arent_just_a_propaganda_tool/
https://www.reddit.com/r/FanTheories/comments/ahhs1o/hunger_games_was_katniss_hijacked/
https://www.youtube.com/watch?v=bw7NLTxLeeA
https://www.reddit.com/r/Hungergames/comments/2whhin/hunger_games_theory/
