Wymuszona samotność
Bohaterem książki Las powieszonych lisów jest zawodowy gangster, Oiva Juntunen, który przy pomocy dwóch innych przestępców dokonuje skoku życia. W brawurowej akcji przejmują olbrzymie ilości złota. Plan przewiduje jednak, że wspólnicy Oivy oddadzą się w ręce policji. W czasie, gdy odsiadują wyroki, Oiva korzysta z życia, choć z rozsądkiem. Jednak beztroski czas się kończy, kiedy przestępcy wychodzą na wolność i oczywiście chcą otrzymać swoją część łupu.
Oiva uznaje, że najlepszą rzeczą, którą może zrobić, jest zniknąć. Trafia w niedostępne ostępy lapońskich lasów, gdzie zajmuje porzuconą chatkę. Jednak nie jest mu dane długo cieszyć się samotnością, bo wkrótce w lesie pojawiają się oddziały wojska, które prowadzą tu swoje manewry. Dowodzi nimi major Remes, człowiek zmęczony armią, miłośnik likieru pomarańczowego, który nader często pozostawia po sobie nieznośnego kaca. Samotny człowiek, który w środku lasu nie chce poddać się nacierającym ze wszystkich stron oddziałom, wzbudza zainteresowanie majora, który postanawia przyjrzeć się pustelnikowi podczas długiego, bo rocznego urlopu. I wpada w gorączkę złota.
Jak na niedostępne tereny na końcu świata, przez lapońskie lasy przewija się mnóstwo ludzi, więc mężczyźni prawie nigdy nie są sami. Dociera do nich 90-letnia staruszka, sfrustrowany i niezbyt uczciwy policjant. Nawet dwie panie lekkich obyczajów, jednak one zostały tu zaproszone. W końcu trafia tu również niebezpieczny morderca, który nie otrzymał swojej części skradzionego złota. Jednak udaje się go przekonać, niezbyt humanitarnymi argumentami, by obniżył swoje żądania. Mimo że bohaterowie doszli do porozumienia, to morderca nie uszedł (daleko) z życiem. Wraz z jego śmiercią dalszy pobyt na odludziu przestaje mieć sens, toteż Oiva i major opuszczają samotnię, pozostawiając jednak po sobie mnóstwo przedziwnych pamiątek.
O rzeczach ważnych i najważniejszych
Tytuł Las powieszonych lisów być może nie jest zachęcający, jednak w książce nie ucierpiał żaden lis, więc bez obaw. Poza walorami komicznymi książka każe się zastanowić nad tym, jak rozmyta jest granica między dobrem a złem. Przestępcy, alkoholicy i prostytutki budzą ogromną sympatię. Zwłaszcza że przygarniają pod swoje skrzydła zagubione, skrzywdzone przez aparat państwowy i wykluczone osoby. I chętnie dzielą się swoim nieuczciwie zdobytym bogactwem. Ludzkie słabości zostały tu potraktowane z przymrużeniem oka i wyrozumiałością. Każda ze stworzonych przez autora postaci jest ciekawa.
Las powieszonych lisów jest powieścią łotrzykowską, w której pod płaszczykiem absurdu i niewymuszonego komizmu skrywa się opowieść o ludzkiej naturze. Autor miesza to, co dobre dla człowieka, z tym, co zgodne z prawem, bo te dwie kategorie działań nie idą ze sobą w parze. Na przykładzie staruszki pokazuje, że nie można nikogo uszczęśliwiać na siłę, bo każdy jest inny i czerpie radość z innych okoliczności. Powieść prowadzi do wniosku, że życie w spokoju i na łonie natury jest warte całego złota świata.
Jeżeli chcesz poznać innego fińskiego pisarza, przeczytaj naszą recenzję książki Paradoks łosia!
