Bajki i baśnie towarzyszą nam przez całe dzieciństwo. Zaczytujemy się w opowieściach o dobrych księżniczkach i przystojnych książętach, gdzie dobro zawsze triumfuje. W książce Piękno i Bestie Soman Chainani postanowił opowiedzieć znane nam historie na nowo — bardziej dojrzale, współcześnie i mrocznie.
Bajarz na miarę XXI wieku
Soman Chainani już od wielu lat pisze bajkowe książki, które zachwycają czytelników. Zadebiutował serią Akademia Dobra i Zła, czyli opowieścią o dwóch nastolatkach, udających się do magicznych szkół, gdzie dzieci uczą się, jak zostać bohaterami i złoczyńcami znanych baśni i legend. I choć Agatha i Sophie to przeciwieństwa pod każdym względem, to mimo wszystko znajdują wspólny język i razem stawiają czoła kolejnym przeciwnościom.
Ponadto, Netflix wykupił prawa do ekranizacji serii i już niedługo będziemy mogli zobaczyć, jak postacie Akademii Dobra i Zła ożywają na ekranie. W głównych rolach wystąpią Sophia Anne Caruso oraz Sofia Wylie, a reżyserem został Paul Feig. Premiera jeszcze w 2022 roku!
Tak podobne, a jednak inne
Piękno i Bestie to zbiór 12 baśni, m.in. Mała syrenka, Piękna i bestia oraz Roszpunka. Na pierwszy rzut oka pewnie wiele z nich nie będzie zgadzało się z dziecięcymi wizjami historii o księżniczkach i książętach. Nic dziwnego, ponieważ wersjom Somana Chainani zdecydowanie bliżej do pierwotnych baśni braci Grimm niż animowanych filmów Disneya. Autor zachowuje oryginalne motywy i morały, jednak zmienia otoczenia, imiona, a często także płeć czy postać bohaterów. To sprawia, że początki mogą wydawać się całkowicie oderwane od pierwowzorów, jednak koniec może zaskoczyć.
Nie tylko biel i czerń
W tym miejscu warto wspomnieć, że w przeciwieństwie do tradycyjnych bajek i legend, Chainani nie kończy każdej swojej opowieści happy endem. Zakończenia często pozostawia czytelnikowi do własnej interpretacji i refleksji. Piękno i Bestie nie jest próbą wybielenia złoczyńców lub raz jeszcze postawienia bohaterów na piedestale. Autor próbuje zatrzeć twardą granicę między dobrem i złem, wskazując, że każda historia ma więcej niż jeden punkt widzenia.
Moimi faworytami bez dwóch zdań pozostaną Piotruś Pan oraz Mała Syrenka, ale pozostałe historie są równie ciekawe i zapadające w pamięć. Pierwsza baśń, ponieważ przedstawiła znane nam postacie w nowym świetle, pokazując, że Nibylandia wcale nie była tak wspaniałą krainą, jak wszyscy myślą. Druga natomiast, choć najkrótsza, sprawiła, że pozostałam przy niej myślami najdłużej. A to wszystko dzięki zwykłemu rozsądnemu spojrzeniu na sytuację. Najtrudniejsza była dla mnie baśń o Śpiącej Królewnie, a właściwie Śpiącym Królewiczu, gdyż została zmodyfikowana najbardziej i nie zawsze nadążałam za rozumowaniem bohaterów.
Must read każdego fana baśni
Jestem przekonana, że jeszcze nie raz powrócę do książki Piękno i Bestie. Opowieści Somana Chainani zapadają w pamięć, ponieważ pomimo wykorzystania znanych wzorców, potrafił stworzyć coś wyjątkowego. Jego baśnie pokazują nowe punkty widzenia bohaterów, oraz dają do myślenia. Zdecydowanie polecam wszystkim, którzy mają ochotę na nieco dojrzalsze bajki.
Natomiast ze względu na pojawiające się bardziej mroczne postacie, nie sądzę, aby była to dobra lektura dla młodszych dzieci.
A tym, którzy szukają czegoś nowego polecam Rysa na szkle – Laura Anderson Kruk | recenzja książki.
