Głównym bohaterem Mariny Zafóna jest Óscar Drai – mieszkaniec szkoły z internatem. Chłopak interesuje się secesyjnymi pałacykami, dlatego często odwiedza stare, opuszczone budynki. Pewnego razu podczas swojej wyprawy poznaje bladą, tajemniczą dziewczynę. 15-latek po czasie znajomości z Mariną zaczyna codziennie ją odwiedzać. Dom ojca dziewczyny staje się dla niego bezpiecznym, rodzinnym miejscem. Marina i Óskar po kilku miesiącach przyjaźni postanawiają urozmaicić swoje nudne życie, dlatego starają się rozwiązać zagadkę tajemniczej damy w czerni, która codziennie w nocy odwiedza niezidentyfikowany grób. Ich uwagę zwraca także oranżeria z przerażającymi kukłami.
Marina jako tajemnicza powieść
Książka Zafóna od początku przepełniona jest tajemniczymi sytuacjami i wieloma niewyjaśnionymi zbiegami okoliczności. Czytelnik od pierwszych stron mierzy się z mrocznymi sekretami mieszkańców Barcelony i absurdalnymi rzeczami. Na początku lektury można mieć wrażenie, że książka nie wykracza poza realną strefę, ponieważ wszystkie nieodgadnione elementy zawsze szybko się wyjaśniają. Na przykład dom Mariny przestaje mieć charakter irracjonalny, ponieważ okazuje się, że nie jest opuszczoną posiadłością. Jednak potem trudno jest postrzegać utwór jako historię pozbawioną elementów fantastycznych, gdyż wiele sytuacji nie ma logicznego sensu.
Przestrzeń w powieści Marina
Przestrzeń w Marinie ma duże znaczenie, ponieważ kreuje nastrój utworu i działa na zmysły. Większość scen w utworze rozgrywa się późnym wieczorem, kiedy jest ciemno i można stracić orientację. Taki zabieg zastosowany przez autora działa na wyobraźnię nie tylko postaci, ale również odbiorców. Marina i Óskar przemierzają ulice śpiącej Barcelony, aby zrozumieć, jaki związek ma znaleziony w oranżerii album z damą ukrywającą swoją twarz. Bohaterowie nie widząc tego, co znajduje się w pobliżu, nie wiedzą, jakie niebezpieczeństwo może grozić im w pozbawionym barw mieście. W ciemnościach może kryć się tak naprawdę wszystko. W powietrzu czuć zapach padliny, a niedaleko widać cień niezidentyfikowanej postaci.
Vanitas
Zafón zwraca uwagę na to, że żaden człowiek nie jest nieśmiertelny i nie może uciec przed swoim przeznaczeniem. Nawet jeśli ktoś nie godzi się ze stratą bliskich i chorobami dotykającymi ludzkość, nie może powtrzymać śmierci. Michal jest przykładem postaci, która nie akceptuje swojego losu. Mężczyzna stara się walczyć z opatrznością, więc prowadzi eksperymenty, które mają mu pomóc w zapewnieniu sobie wiecznego życia. Nie chce umrzeć tak samo jak jego brat w wyniku śmiertelnej choroby, dlatego po czasie traci nad sobą kontrolę i staje się potworem.
Walory utworu
Książka podejmuje ważne tematy egzystencjalne. Zafón w przemyślany sposób przekazuje prawdy ludzkie i porusza problemy, które mogą dotknąć każdego. Marina to powieść, która wzbudza strach, łzy i śmiech. Wszystkie te emocje można poczuć w jednym fragmencie. W utworze bardzo podoba mi się sposób przedstawienia miasta i natury. W Marinie opisywana jest m.in. mgła, stare, opuszczone, budynki oraz przyroda. Wszystkie przedstawione elementy wpływają na odbiór powieści i pozwalają czytelnikowi poczuć klimat tajemniczego miasta.
Przeczytaj także Z ekranu na papier – Stowarzyszenie Umarłych Poetów
