Wykopaliska w Sutton Hoo zatrzęsły okolicą. Znaleziska nie mieściły się w głowie zarówno właścicielom ziemi, na której zostały dokonane, jak i całemu rządowi. Kopce, w których teoretycznie miało, już nic nie być sprawiły, że rok 1938 okazał się bardzo owocny w odkrycia i większy rozkwit archeologii.
Sutton Hoo – kulisy badań
Wykopaliska w małym miasteczku rozpoczęły się oficjalnie w roku 1938, jednak już w XVII wieku kopce były plądrowane przez poszukiwaczy skarbów tamtego okresu. Do dziś nie wiadomo co zabrali złodzieje, ponieważ nie prowadzi się w tym temacie żadnych zapisów. Uważa się jednak, że zabrali wiele cennych, zabytkowych przedmiotów. Na ślady niezwykłych grobów identyfikowanych z anglosaską monarchią z VII wieku natrafiono dopiero w 1938 roku.
Okres anglosaski
Do czasu odkryć w Sutton Hoo, okres anglo – saksoński nie był dokładnie znany. Badacze skupiali się na nim niezwykle oszczędnie. Ogólnodostępna wiedza natomiast ograniczała się do niewielkich źródeł historycznych, które zawierały jedynie imiona legendarnych władców. Odkrycie bogatego pochówku sprawiło, że zaczęto badać ten okres dokładniej.
Podczas prac archeologicznych znaleziono przedmioty, które do dziś są symbolami Wielkiej Brytanii. Była to broń różnego rodzaju, przedmioty codziennego użytku takie jak miski, czy garnki, biżuteria piękna wysadzana kamieniami szlachetnymi, symbole władzy królewskiej. Łącznie znaleziono 263 obiekty, które znajdowały się w pobliżu statku długości 27 metrów. Do najokazalszych i najwspanialszych należał hełm z 32-centymetrową maską. Niektóre znaleziska pochodzą z terenów Konstantynopola. Pozostałości sześciometrowych łodzi i pochowki całopalne stały się sławą całego królestwa i mówi się o nich do dziś.
Książka i film
Na podstawie tych odkryć, pan John Preston napisał wspaniałą powieść opartą na faktach, Wykopaliska. Jest to oddanie wydarzeń z 1938 i 1939 roku pod wsią Rendelsham.
W 1938 roku zamożna właścicielka ziemska, wdowa Edith Pretty, w związku z zainteresowaniem kopcami znajdującymi się w jej posiadłości, postanowiła podjąć prace archeologiczne. W tym celu wynajęła archeologa amatora, Basila Browna, który miał przeszukać kopce. Zapewniła mu mieszkanie, pensję oraz dodatkowych pracowników. W pozycji tej, poza wątkiem historycznym, możemy znaleźć również subtelny wątek miłosny. Pozycja ta pozwala również zapoznać się z ogólnym życiem na wsi jak i w terenie. Ludzkie dramaty, upływający czas, tęsknota oraz zazdrość – to wszystko gwarantuje pozycja. Na podstawie książki oraz prawdziwych wydarzeń powstał również film, który można zobaczyć w serwisie Netflix.
Osobista refleksja
Szczerze mówiąc, do przeczytania powieści w ogóle nie słyszałam o odkryciach w Sutton Hoo. Pozycja ta wspaniale opisuje nie tylko przebieg badań kurhanu i samo odkrycie, ale również reakcje na znalezisko osób zainteresowanych, co jest bardzo ciekawe. Książka jest napisana w sposób tak leniwy i subtelny, że czytając ją, mamy wrażenie, że świat stoi w miejscu. Bardzo powoli się rozkręca, co jest na plus… Autor moim zdaniem, zanim przechodzi do akcji głównej, chce nas zapoznać z otoczeniem, klimatem, rytmem powieści. Jest to bardzo fajny zabieg, który powoduje, że publikacja ta staje się bardzo autentyczna.
Uczucia bohaterów, ich przemyślenia, praca dnia codziennego, emocje – to wszystko sprawia, że publikacja nie jest tylko nudnym opisem zdarzeń historycznych. Jest przede wszystkim o ludziach, którzy w obliczu znaleziska ujawniają swoje charaktery.
Całość niezwykłych odkryć, także tych pochodzących z badań zainicjowanych przez Edith Pretty w latach 1938-1939, została przekazana do British Museum. Można oglądać je do dziś. Warto dodać, że sama Pretty za swoje zasługi dla kultury i dziedzictwa, została nominowana przez Winstona Churchilla do Orderu Imperium Brytyjskiego. Jednak ostatecznie odmówiła przyjęcia odznaczenia.
Książkę polecam wszystkim miłośnikom historii, lecz nie tylko. Z całą pewnością sama historia jak i jej otoczka będzie prawdziwą chwilą relaksu pod koniec dnia.
Zachęcam do przeczytania artykułu 22 lata na pełnej Elektrodzie!
