Strona głównaPublicystykaKultura"Ludzka rzecz" - recenzja książki Pawła Potoroczyna

„Ludzka rzecz” – recenzja książki Pawła Potoroczyna

Paweł Potoroczyn jest dla mnie twórcą tajemniczym. Dopiero niedawno usłyszałam to nazwisko, choć jego książki były docenianie przez konkursowe gremia. Za "Ludzką rzecz" otrzymał Literacką Nagrodę Gdynia w 2014 roku. Książka doczekała się nowego wydania w związku z pojawieniem się kontynuacji. Ze względu na język, jakim została napisana, jest to lektura trudna, a jednak interesująca.

Wszystko na świecie jest rzeczą ludzką

Ludzka rzecz opowiada o mieszkańcach wioski Piórkowo, położonej w nieokreślonej części Polski. Większość akcji dzieje się podczas II wojny światowej, jednak liczne retrospekcje sięgają również czasów wcześniejszych. Trudno określić konkretnego bohatera, bo jest ich wielu, jednak to losy Jaśka Smyczka stanowią kanwę, na której autor snuje wątki poszczególnych wydarzeń. Podczas wojny Smyczek był partyzantem, jednak jego życie jest wolne od górnolotnego patriotyzmu i martyrologii. Pełno w nim za to przyziemnych, zwykłych wydarzeń oraz pragnień, które wynikają z codzienności.

Wszystkie przyjemności czytania

Ludzka rzecz jest książką, w której akcja ma drugorzędne znaczenie. Ma charakter gawędy, która przywodzi na myśl twórczość Wiesława Myśliwskiego, czy też Radka Raka. Zawiera pewne elementy realizmu magicznego, nie ma on jednak charakteru dominującego w utworze, który pełen jest środków stylistycznych, takich jak metafory, archaizmy czy alegorie,  przez co wymaga skupienia. Takie powieści czyta się dla przyjemności obcowania z ciekawą stylizacją językową oraz przemycanymi między wierszami filozoficznymi przemyśleniami.

Akcja utworu została umieszczona w ważnym historycznie momencie II wojny światowej. Mimo tego że ten czas przywodzi na myśl najgorsze skojarzenia, autor utrzymał swoją opowieść w lekkim, humorystycznym stylu. Nie brak tu również odważnej i nieskrępowanej erotyki. Biorąc pod uwagę zaskakujące losy niektórych bohaterów, książka ma również cechy powieści łotrzykowskiej.

Mądrość ludowa

Charakterystyczną cechą Ludzkiej rzeczy jest wplatanie w opowieść fragmentów filozoficznych, które zdecydowanie wzbogacają lekturę. Wszak autor jest absolwentem Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Znajdziemy tu wobec tego przemyślenia o śmierci i życiu, miłości i nienawiści, a więc wszystkim tym, z czym mamy do czynienia na co dzień. Liczy się jednak sposób, w jaki opisał je autor:

Miłość się nie zdarza, w niej się uczestniczy. Tego się nie ma, tym się jest.

Wysublimowana proza dla wymagających

Ludzka rzecz jest książką sprawiającą trudności, jednak z pewnością dostarczy dobrych wrażeń doświadczonym czytelnikom. Autor dopracował ją perfekcyjnie, bo świetnie zrównoważył ludowy naturalizm z refleksjami o ideach uniwersalnych. Według mnie stanął tym utworem na równi z mistrzami nurtu chłopskiego. W prostym, wiejskim życiu i kulturze dostrzegł wielowymiarową mądrość i zaprezentował ją w unikalnym stylu.


Przeczytajcie również naszą recenzję książki Baśń o wężowym sercu!

Tematyka
8
Styl i język
10
Postacie
8
Czytaj więcej recenzji
Może cię zainteresować

Zostaw komentarz

Wprowadź swój komentarz
Wprowadź swoje imię

Wszystko na świecie jest rzeczą ludzką Ludzka rzecz opowiada o mieszkańcach wioski Piórkowo, położonej w nieokreślonej części Polski. Większość akcji dzieje się podczas II wojny światowej, jednak liczne retrospekcje sięgają również czasów wcześniejszych. Trudno określić konkretnego bohatera, bo jest ich wielu, jednak to losy Jaśka Smyczka..."Ludzka rzecz" - recenzja książki Pawła Potoroczyna

Dodaj do kolekcji

Brak kolekcji

Tutaj znajdziesz wszystkie wcześniej stworzone kolekcje.