Minęło dziesięć lat od wojny, która pochłonęła tysiące ludzi. Dziesięć lat od ostatniego buntu dystryktów. Dziesięć lat od pierwszych Głodowych Igrzysk. Ballada ptaków i węży zabiera nas za kulisy tego wydarzenia.
Przyszły absolwent akademii w Kapitolu ma tylko jeden cel – zdobyć nagrodę Plintha, by móc opłacić studia i czynsz za mieszkanie. Coriolanus Snow znacząco odbiega od swoich kolegów. Choć urodził się w zamożnej rodzinie, ich fortuna szybko się rozpłynęła i jedyne, co pozostało Corio, to urok i charyzma. Nagroda najlepszego ucznia Akademii Kapitolu była jego jedyną szansą na wyrwanie się z biedy.
Kiedy osiemnastoletni chłopak jest przekonany, że nagroda jest w jego rękach, dochodzi do niespodziewanych zmian
Zbliżają się dziesiąte Głodowe Igrzyska. Po raz dziesiąty dwudziestu czterech mieszkańców dystryktów ma zmierzyć się w walce na śmierć i życie ku uciesze elit.
Władze Akademii, w porozumieniu z organizatorką igrzysk – Volumnią Gaul, zmieniają formułę wydarzenia, jak i samej nagrody. Jest to pierwszy raz, kiedy trybutom pomagać będą mentorzy, którymi stać się mieli przyszli absolwenci Akademii.
Coriolanusowi przypada Lucy Gray Baird z Dystryktu 12
Podczas Dożynek, kiedy wywołano imię Lucy Gray, z tłumu wyłoniła się młoda, ciemnowłosa dziewczyna w kolorowej sukience. Lucy Gray Baird od początku pokazała się jako pewna siebie, pełna optymizmu i koloru osoba. Z łatwością można ją polubić.
W czasie kiedy trybuci odbywają podróż do Kapitolu, Corio z całych sił próbuje przypodobać się doktor Gaul.
To właśnie on wymyślił formułę zakładów oraz dotacji od widzów. Dzięki swojemu sprytowi dotarł nawet do momentu, kiedy niespostrzeżenie wskoczył do samochodu z trybutami i razem z nimi znalazł się w kapitolińskim zoo, w klatce dla małp.
Była to jedna z pierwszych scen, kiedy po prostu westchnęłam ze zdziwienia. Przepiękny dowód na to, że Kapitol uważał mieszkańców dystryktów za zabawki służące tylko ich rozrywce. Jak zwierzęta w zoo, wystawione na widok zwiedzających.
Jednak chłopak poszedł o wiele dalej. Do momentu, kiedy postanowił oszukiwać na samych Igrzyskach
Arena Głodowych Igrzysk była o wiele mniejsza niż ta, którą znamy z serii z Katniss Everdeen w roli głównej. Wielkości hali sportowej, estrada z niczym, oprócz stosu broni.
- Czy wiedziałeś, że sceny na arenie Głodowych Igrzysk nagrywano na Hali Stulecia we Wrocławiu? Z relacji osób pracujących przy filmie wiemy, że twórcy czekali aż trzy lata, by budynek został udostępniony.
Kiedy trybuci wraz ze swoimi mentorami odwiedzają arenę, dochodzi do wybuchu, podczas którego ginie dwóch trybutów i ich mentorów.
Pomimo ogromnych uszkodzeń, wydarzenie nie zostaje odwołane. Wręcz przeciwnie, organizatorzy uważają atak za wspaniałą okazję do wykorzystania nowych kryjówek i możliwości hali.
W końcu nadchodzi dzień rozpoczęcia Igrzysk. Choć Lucy Gray zdobywa sympatię widzów dzięki swojemu śpiewowi, jej szanse na wygraną nadal są dość marne. Z tego powodu Corio decyduje się przekazać jej puderniczkę swojej matki z trutką na szczury w środku.
Ostatecznie z dwudziestu czterech osób na arenę dociera tylko czternaście, w związku ze śmiercią kolejnych ośmiu z różnych powodów.
Już na samym początku Igrzysk ginie kilkoro trybutów. Tworzą się sojusze, choć i te długo nie trwają. Kilkanaście osób umiera jedna po drugiej.
Pierwszej nocy po śmierci swojego trybuta oraz dawnego kolegi Sejanus Plinth postanawia dostać się na arenę, by uhonorować swojego podopiecznego.
Sejanus dał się poznać jako empatyczny młodzieniec pełen nienawiści do nowego systemu. Wychowany w Dystrykcie 2, nauczył się, czym jest walka o przetrwanie i jak żałosny jest świat, w którym żył.
Corio zostaje wysłany na pomoc przyjacielowi. Podczas pobytu na arenie zostaje zmuszony do zabicia jednego z uczestników. Niewiele później nagranie z tego wydarzenia znika.
Jednym z interesujących momentów rozgrywki był ten, kiedy Reaper zniósł wszystkie ciała na środek i przykrył flagą Kapitolu. Miał to być swojego rodzaju symbol, mówiący, kto tak naprawdę jest odpowiedzialny za śmierć trybutów.
Kiedy przy życiu pozostało tylko kilka osób, doktor Gaul postanowiła użyć swojego najnowszego tworu
Węże użyte przez Voluminę miały niesamowitą umiejętność. Ich czuł zapach sprawiał, że nie atakowały osoby, których woń rozpoznawały. Coriolanus użył chusteczki przesiąkniętej zapachem Lucy Gray, by przyzwyczaić do niej stworzenia. Kiedy więc zostały wypuszczone na arenie, zamordowały wszystkich poza nią.
Lucy Gray Baird okrzyknięto zwyciężczynią dziesiątych Głodowych Igrzysk, jednak to był dopiero początek kłopotów
Lucy Gray wraca do domu, Coriolanus za to zostaje oskarżony o oszustwo. Traci nie tylko nagrodę Plintha, władze Akademii zsyłają go do Dystryktu 12 jako Strażnika Pokoju.
Tam, w towarzystwie Sejanusa, przechodzi szkolenie. Dowiaduje się również nieco o życiu Lucy Gray. W końcu obydwoje postanawiają uciec.
Kiedy jednak są już w drodze, Lucy Gray nagle znika
Na niebie latają kosogłosy, śpiewając jedną z piosenek dziewczyny, Hanging Tree. Zrozpaczony Corio sięga po znaleziony w chacie nad jeziorem karabin, próbując znaleźć nastolatkę. W końcu jej postać miga mu między drzewami. Snow strzela. Kiedy jednak dociera na miejsce, gdzie powinna leżeć ranna, nikogo tam nie ma.
Chłopak ostatecznie postanawia wrócić do Kapitolu. W żałobie po Sejanusie, któy okazał się być rebeliantem, zabija dyrektora Akademii — Cascę Highbottoma.
Doktor Gaul usunęła wszystkie nagrania z dziesiątych Głodowych Igrzysk, uznając je za porażkę. Jedyna kopia spoczywała w sejfie jej gabinetu. Nikt nigdy nie dowiedział się, co tak naprawdę wtedy zaszło, a pamięć o Lucy Gray została zatarta.
Jednak fabuła to nie jedyne plusy filmu
Ballada ptaków i węży to produkcja pełna przepięknych scenerii i postaci.
Ciekawostką jest nie tylko wrocławska Hala Stulecia. Ujęcia w plenerze kręcono również w okolicach Wałbrzycha.
Mieliśmy więc okazję ujrzeć Polskę w jej najpiękniejszej formie. Zielone łąki, słoneczne polany i śliczne jezioro ukryte w Dystrykcie 12 odbierały oddech i powodowały uśmiech.
Ciekawie było również zobaczyć Halę Stulecia w innej, zniszczonej formie jako arenę krwawych walk.
Trzeba przyznać, że Ballada ptaków i węży znacznie odbiega od swoich poprzedniczek
Już od pierwszych minut widać tę prawdziwą brutalność Głodowych Igrzysk. Mieszkańcy Kapitolu traktują trybutów jak zwierzęta. Bez dostępu do wody i jedzenia przez wiele dni, oglądani jak małpy w zoo. Kapitol za nic ma ich życie. Dla nich liczy się tylko rozrywka. Wyjątkowo prymitywna rozrywka, pełna krwi i walki o życie.
Dopiero Corio sprawia, że uczestnicy dostają cokolwiek na arenie i mają jakiekolwiek szanse na przetrwanie.
Również wielkość areny wiele zmienia. Kiedy to Katniss Everdeen uczestniczy w Igrzyskach 65 lat później, pole walki jest ogromne. W pierwszych odsłonach trybuci stawali niemal cały czas oko w oko na malutkiej przestrzeni. Nie było gdzie się ukryć i mogli tylko walczyć bez przerwy na oddech.
Ballada ptaków i węży przynosi wiele odpowiedzi, ale też rodzi kolejne pytania. Co stało się z Lucy Gray? Jak wyglądały pierwsze Igrzyska? Co tak naprawdę łączyło Snowa z dziewczyną? Chęć władzy, cele, a może miłość?
Z pewnością Coriolanus Snow dopiął swego i przez kolejne 65 lat kontynuował bestialską tradycję, do momentu kiedy nastoletnia Katniss Everdeen wypowiedziała mu wojnę.
