Antologia Koszmarny dom i inne opowieści o duchach składa się z dwudziestu czterech opowiadań, w tym jednego dłuższego. Autor łączy w nich elementy grozy z refleksją nad miłością i fatum. W zbiorze A.M. Burrage’a czytelnik znajdzie m.in. historie o nawiedzonych domach, duchach błąkających się po starych posiadłościach oraz opowiadania przesiąknięte poetyckim nastrojem.
Wśród tytułów można wyróżnić takie utwory jak Przypadek, Wiedźmę z Oxshott, Niewłaściwą stację i Muzeum figur woskowych. W zbiorze często powracają motywy przyjaźni, miłości oraz pojawiają się moralizujące opowiadania, ukazujące karmę i konsekwencje ludzkich decyzji.
Historie napisane przez Burrage’a bardzo mnie zaskoczyły, ponieważ spodziewałam się czegoś typowego dla literatury grozy. Nie oznacza to jednak, że w opowieściach nie ma przerażających momentów. Każde opowiadanie ma swój własny klimat – w jednym dominuje napięcie, w drugim pojawiają się niemal magiczne elementy, które tworzą atmosferę rajskiej, odrealnionej przestrzeni. Autor potrafi także znaleźć humor w sytuacjach, które na pierwszy rzut oka wydają się dramatyczne. Książka łączy w sobie surrealizm, melancholię i duchowość. Burrage świetnie zestawia motywy nawiedzonych domów, duchów, zjawisk paranormalnych z ludzkimi historiami dotyczącymi miłości, straty, tęsknoty czy błędów z przeszłości. Wiele historii zaskakuje swoją szczegółowością i sensualizmem – można poczuć klimat danego miejsca i dosłownie się do niego przenieść.
Historie bez napięcia?
W niektórych opowiadaniach granica między tym, co realistyczne a nadprzyrodzone zaczyna się rozmywać. Zafascynowany, wzruszony czytelnik po skończeniu czytania tekstu czuje się zwiedziony przez autora. Momentami nawet doświadcza nostalgicznej atmosfery, która budzi w nim zapomniane wspomnienia i tęsknotę. Przykładowo Chatka w lesie to opowiadanie przepełnione baśniowością i bolesnymi doświadczeniami. Doskonale widać kontrast między pięknem miłości a tragizmem. Historia łamie serce i na długo pozostaje w pamięci.
Inne utrzymane w podobnym stylu opowiadanie Niewłaściwa stacja działa na zmysły i wywołuje uczucia, które trudno opisać. Przypomina sen o czymś utraconym, nieuchwytnym i utopijnym. Bohater opowiadania tęskni za tym, co wydaje się ulotne. Spotyka kobietę, której nie potrafi sobie przypomnieć, a jednak żywi wobec niej jakieś uczucia. Do końca opowiadania kocha coś, czego nie potrafi rozpoznać. Narracja balansuje na granicy jawy i snu, powodując, że odbiorca czuje się zagubiony, ale jednocześnie zafascynowany opisywaną rzeczywistością.
Nie wszystkie opowiadania są utrzymane w tym stylu. Ciekawe są także historie, w których pojawiają się motywy związane ze sztuką, twórczością oraz pisarstwem. W takich momentach czytelnik nie tylko czuje klimat opowiadań grozy, ale również odczuwa przyjemność z obcowania z dziełami sztuki czy literaturą.
Moralność w antologii
Duchy czy inne nadprzyrodzone zjawiska zmieniają spojrzenie bohaterów na życie, śmierć i Boga. Historie oddziałują także na odbiorcę. W wielu opowiadaniach duchy nie są złe, lecz skazane na cierpienie z powodu swojej śmierci. Uwięzione między światem żywych i umarłych pragną ujawnienia prawdy i zrozumienia. Nadaje to opowieściom bardziej moralnego charakteru i wzbudza silne emocje w czytelniku.
Czy polecam Koszmarny dom?
Duża liczba opowiadań wpływa na objętość książki, dlatego czytanie zajmuje zdecydowanie więcej czasu. Historie jednak nie są ze sobą ściśle powiązane, więc można czytać je w dowolnej kolejności. Koszmarny dom i inne opowieści o duchach to idealna propozycja dla miłośników literatury grozy. Każdy, kto lubi opowieści o nawiedzonych domach, powinien mieć tę antologię na swojej półce. W stylu Burrage’a najbardziej urzekła mnie nie tylko umiejętność tworzenia niezwykłej atmosfery, ale także melancholijny, czasami groteskowy nastrój, głęboko związany z emocjami bohaterów.
Polecam także inną antologię „Duch na rozstaju dróg. Bożonarodzeniowa antologia” – recenzja
