O czym opowiada książka?
W powieści Jak wychować zająca o wydarzeniach opowiada narratorka, która jest jednocześnie uczestniczką wydarzeń. Na początku wspomina sytuację, gdy pewnego dnia znalazła malutkiego zajączka. Zastanawiała się, co zrobić. Obawiała się, że jeśli weźmie dzikie zwierzę na ręce, matka może je odrzucić. Czas mijał, a zajączek wciąż pozostawał bez żadnej opieki. Zaczynało robić się chłodniej, więc zabrała maleństwo pod swój dach.
Konserwator przyrody poinformował kobietę, że nikomu nie udało się udomowić zająca i może się to wiązać z licznymi problemami. Te słowa bardzo zaniepokoiły narratorkę, bała się, że popełniła błąd, zabierając zwierzę. Bohaterka musiała samodzielnie szukać informacji o zającach i nie było to łatwe, ponieważ w książkach przedstawiano je między innymi jako zwierzynę łowną. Co ciekawe, najlepszym źródłem ze wskazówkami okazały się wiersze Williama Cowpera.
Obraz natury i codzienności
W Jak wychować zająca pojawiają się przepiękne opisy przyrody i zmieniających się pór roku. Najbardziej w pamięci zapadł mi obraz zimy na początku powieści, przedstawiający chłodną porę i topniejący śnieg. Gdy w życiu narratorki pojawił się zajączek, zaczęła skupiać się na szczegółach związanych z jego umaszczeniem i codzienną rutyną. Oprócz tego nauczyła się obserwować otoczenie, ogród i inne dzikie zwierzęta. Tę wrażliwość widać doskonale w słowach:
Byłam poruszona godnością zajączka, otaczającą go aurą dobrego samopoczucia i spokoju, a także prostotą jego życia.
Ogromne wrażenie zrobiło na mnie to, z jaką szczerością narratorka dzieliła się swoimi doświadczeniami. Za sprawą tak autentycznych refleksji historia stała się bardzo wiarygodna.
Zwierzę, które uczy żyć na nowo
W Jak wychować zająca zwierzęcy bohater miał ogromny wpływ na narratorkę – pomógł jej odkryć i zrozumieć siebie. Gdy w otoczeniu kobiety pojawił się zając, starała się nie ingerować w jego codzienność i zachowania. Dzięki niemu uświadomiła sobie, że tęskni za spokojnym rytmem. Zając nauczył ją cierpliwości, innego spojrzenia na świat zwierząt i doświadczania każdego dnia w pełni.
Jak wychować zająca to przepiękna historia o zaufaniu, wdzięczności oraz współistnieniu natury i człowieka. Niesamowite jest to, że książka skupia się na przedstawieniu losów zająca i mimo braku innych np. typowo fabularnych wątków ma w sobie coś przyciągającego. Urzeka przede wszystkim oryginalną tematyką i wrażliwością na piękno przyrody.
Przeczytaj także: Pluszowy zajączek – świąteczna propozycja dla dzieci od Iwony Buczkowskiej
