Najnowsze wydanie Carmilli Josepha Sheridana Le Fanu ozdobiono bogatymi ilustracjami autorstwa Aleksandry Czudżak. W książce dominują czarno-czerwone barwy, które podkreślają mroczny klimat powieści i przyciągają kolekcjonerów. Oprócz tego warto zwrócić uwagę na to, że polskie wydanie utworu powstało z myślą o czytelnikach, którzy zauważyli, że Carmilla od wielu lat nie jest dostępna na rynku jako samodzielne opowiadanie.
O czym jest Carmilla?
Narratorką historii jest Laura, młoda dziewczyna mieszkająca z ojcem w zamku położonym w niezamieszkanej okolicy. Niedaleko posiadłości znajdują się charakterystyczne dla powieści gotyckiej ruiny zamku wymarłego rodu Karnsteinów. Laura na początku utworu wspomina sytuację z czasów kiedy miała sześć lat. Nikt wtedy nie wierzył, że w pokoju dziewczynki pojawiła się tajemnicza kobieta. Dwanaście lat później Laura ciągle mieszka z ojcem w zamku. Rodzina staje się świadkiem wypadku powozu, w którym uczestniczą dwie kobiety. Starsza dama twierdzi, że musi pilnie załatwić pewne sprawy, jednak przez stan zdrowia córki nie może kontynuować podróży. Laura zachęca ojca, aby pozwolił młodej dziewczynie zostać u nich w zamku.
Narratorka rozpoznaje w kobiecie postać ze snu. Nieznajoma nie chce ujawnić swojego pochodzenia. Z czasem Laura i tajemnicza dama się do siebie zbliżają. Carmilla wywołuje w narratorce fascynację, ale też odrazę. Kobieta ma dziwne zachowania i negatywne strony. Na przykład pieśni religijne budzą w niej wstręt. W tym samym czasie na niewyjaśnioną chorobę umierają kolejne młode kobiety, a miejscowi obwiniają tajemniczą kobietę-zjawę za ich śmierć.
Co mi się podobało?
Klimat Carmilli jest niepowtarzalny. Z każdą stroną fabuła książki staje się coraz bardziej dynamiczna. Akcja koncentruje się głównie na relacji miłosnej Laury i tajemniczej dziewczyny. Carmilla jest bardzo dobrze wykreowaną postacią. Z pozoru może wydawać się niewinna, ale potrafi być zmysłowa i cielesna. Bohaterka ma w sobie coś intrygującego. Bardzo dobrze maskuje swoje nietypowe zachowania oraz potrafi manipulować innymi postaciami. Do końca powieści nie wiadomo, kim jest, ponieważ zdradza jedynie swoje imię.
Utwór zaczyna się szczegółowym opisem zamku i życiorysu rodziny Laury. Krajobraz oraz starsze budynki działają na wyobraźnię czytelnika. Oprócz tego przez bezpośrednie zwroty do odbiorcy historia wydaje się bardziej autentyczna. Carmilla jest napisana pięknym, a zarazem przystępnym językiem, który ożywia przeszłość. Utwór, mimo że został napisany wiele lat temu, może być ponadczasowy. Carmilla to powieść o tożsamości seksualnej, pożądaniu oraz sekretach. Warto zaznaczyć, że autor przeciwstawia się XIX-wiecznym normom społecznym, ukazując uczucie między kobietami. Myślę, że książka z pewnością spodoba się miłośnikom tematyki wampirycznej.
Polecam także: Duch na rozstaju dróg. Bożonarodzeniowa antologia – recenzja
