Czarna Wiedźma
Czytelnik poznaje historię Elloren, która mieszka w zacisznym miejscu wraz ze swoim wujkiem. Babcia dziewczyny jako jedna z niewielu Gardnerianek potrafiła władać magiczną różdżką i posiadała najwyższy stopień mocy. Zwana była Czarną Wiedźmą. Elloren, pomimo uderzającego podobieństwa do swojej babci, nie posiada magii.
Wujek Edwin postanawia wysłać Elloren na uniwersytet, by spełniła marzenie o staniu się aptekarką. W odwiedziny przyjeżdża ciotka, której zależy na tym, aby bratanica zawarła przyrzeczenie (zaręczyła się) jeszcze przed pójściem na studia. Kobieta znajduje dla niej idealnego kandydata na przyszłego męża.
Codzienność na uczelni jest inna, niżby tego oczekiwała Elloren. W dodatku na każdym kroku czai się niebezpieczeństwo. Jej życie szczególnie stara się urzykrzyć potężna czarodziejka, Fallon Blane. Niestety Elloren jest wobec niej bezbronna, ponieważ nie posiada zdolności władania magią. Na domiar złego atmosfera w szkole zagęszcza się przez krążącą przepowiednię, zwiastującą przybycie następczyni Czarnej Wiedźmy, która zabije demoniczne dziecko.
Magiczna uczelnia
Na uniwersytecie Verpax bohaterka nie czuje się mile widziana. Niemal każdy traktuje ją z pogardą i chłodem. Pobyt zamienia się w koszmar. Dziewczynie jednak udaje się w końcu poznać ludzi, z którymi może spędzać czas.
Z perspektywy czytelnika uczelnia jest ciekawym, choć jednocześnie specyficznym miejscem. Na zajęcia uczęszczają przeróżne istoty, takie jak elfy, Keltowie, wilkołaki czy Ikaryci. Każda z grup ma inne wierzenia i własne zasady, jakimi kieruje się w życiu. Na uniwersytecie wyraźnie widać różnorodność wśród studentów. Autorka ciekawie przedstawia uczęszczające na sale wykładowe fantastyczne istoty. Każda z ras wyróżnia się swoim wyglądem i sposobem bycia. Powieść stanowi pewnego rodzaju mitologię o tych magicznych stworzeniach. Jest to idealna pozycja dla fanów akademickich i czarodziejskich klimatów, bo w lekturze nie brakuje różdżek, nauki zaklęć i, jak wspomniałam wcześniej, intrygujących przepowiedni.
Refleksje na temat Czarnej Wiedźmy
Laurie Forest stopniowo rozwija i kreśli świat przedstawiony, tworząc wyjątkową fantastykę o ciekawym klimacie. Oprócz tego bohaterowie w powieści nie są pozbawieni wad. By przetrwać na uniwersytecie, główna bohaterka podejmuje decyzje, co do których nie zawsze jest pewna. Autorka stara się przedstawić postacie w wiarygodny sposób, więc osadza je w świecie pełnym niesprawiedliwości. Historia pokazuje czytelnikowi, że prawda nie zawsze jest taka, jaka może się wydawać.
Pod koniec książki akcja przyśpiesza, a wydarzenia stają się intensywne. Ukazane są rozterki wewnętrzne bohaterów, którzy przez obowiązujące prawa nie mogą żyć według własnych zasad. Czarna Wiedźma to idealna książka do czytania w miłej atmosferze, pod kocem i z kubkiem ciepłej herbaty.
Przeczytaj także: „Córki Bogini Mokosz. Leszygród” tom 1 – Elwira Dresler-Janik
