Poza schematami
Nie można mówić o zespole Måneskin, nie wspominając o jego ekscentryczności i oryginalności. Włochy, gdy wybierały reprezentanta na Eurowizję 2021, nie zdecydowały się na „bezpieczne zwycięstwo”, jak to określa portal gazeta.pl. Oznacza to, że zespół nie wpasowuje się w kanony, które można by wyznaczyć na podstawie analizy zwycięzców poprzednich edycji. Jeśli weźmiemy pod uwagę statystyki, najczęściej wygrywają kobiety, solistki z chórkiem i/lub tancerzami, śpiewające o miłości i związkach.
Oczywiście Måneskin wyrywa się tego typu schematom. Pragnę jednak zauważyć, że nie jest on pierwszy ani jedyny pod tym względem. Na szczególną uwagę zasługuje tu fiński zespół Lordi, który wygrał Eurowizję w 2006 roku piosenką Hard Rock Hallelujah utrzymaną w klimacie power metalu lat 80. Po sukcesie Lordi zwycięzcą konkurs został jeszcze tylko jeden zespół/duet – Ell i Nikki z piosenką Running Scared. Był to utwór znaczenie „bezpieczniejszy” niż nuty Lordi czy Måneskin. Tekst opowiada o miłości, a wydźwięk jest spokojny i rozmarzony, kojarzony z muzyką pop.
Wyświetl ten post na Instagramie
Jaką muzykę tworzy Måneskin?
Zespół kreuje swoje prace w klimacie rocka. Nie jest to najpopularniejsza ścieżka na współczesnym rynku, ale okazała się opłacalnym ryzykiem. Członkowie grupy samodzielnie piszą piosenki, co dodaje autentyczności i głębi ogółowi ich twórczości. W swoich utworach poruszają zróżnicowaną problematykę. Weźmy choćby Zitti e buoni, który zagwarantował zespołowi zwycięstwo na Eurowizji – opowiada o inności i wyjątkowości w świecie pełnym norm, zazdrości, chciwości oraz strachu. Pokazuje walkę, jaką Måneskin od zawsze musiał toczyć, aby móc oprzeć życie na własnej wyjątkowości i celebrować personalny ekscentryzm. Zachęca do walki o własne przekonania i ignorowania wszechobecnego hejtu. W piosence GOSSIP artyści obalają mit idealnego życia gwiazd, celebrytów i ludzi bogatych, natomiast w Torna a casa wokalista śpiewa o miłości i uzależnieniu od drugiej osoby.
Muzyczny powrót do przeszłości
Ciężko kłócić się z faktem, że w dzisiejszych czasach największym powodzeniem i rozgłosem cieszy się muzyka z gatunków pop i rap. Sytuacja miała się jednak nieco inaczej jeszcze nie tak dawno, bo w latach 90. Wtedy rock cieszył się znacznie większą popularnością. Początków tej epoki możemy szukać w czasach Elvisa Presleya, którego pierwszy singiel That’s All Right ukazał się w 1954 r. Rock jest muzyką, której słuchali nasi rodzice i dziadkowie. Zaś twórczość Måneskin przywraca klimat tamtych czasów w nowej i ciekawej formie. Trafia w gust współczesnej młodzieży oraz łączy pokolenia. Budzi nostalgię starszej publiczności, a młodszej pokazuje, że rock wciąż żyje.
Styl, odwaga i charyzma
Måneskin prawdopodobnie nie zdołałby zrobić kariery obecnego kalibru bez pewności siebie, klasy i mocnych przekonań. Filozofię zespołu możemy poznać nie tylko z ich piosenek, ale także stylizacji i wypowiedzi. Na nagraniach z koncertów i w social mediach niejednokrotnie widzimy wokalistę w spódniczce, na obcasach, w pończochach, w ubraniach obcisłych i błyszczących, czy też basistkę z piersiami osłoniętymi jedynie przez taśmy na sutkach. Nie mówiąc o makijażu czy biżuterii, które możemy zobaczyć u mężczyzn.
Thanks @mtvema 💖 https://t.co/pGcPX6uyi9
— MåneskinOfficial (@thisismaneskin) November 14, 2021
Zespół burzy stereotypy, pokazuje, że ubrania i kosmetyki nie mają płci. Jednak muzycy przede wszystkim walczą ze zjawiskiem oceniania i szykanowania ludzi jedynie na podstawie ich wyglądu. Reprezentują talent i dobrą zabawę na tyle dobrze, że spycha to wygląd do pozycji drugorzędnej – moim zdaniem właściwej. Są młodzi, pełni werwy i charyzmatyczni, kolorowi i charakterystyczni, odważni i zdecydowani. Droga przez indywidualizm przywiodła ich na szczyt. Wspierają społeczność LGBT, czego najlepszym dowodem wydaje mi się pocałunek wokalisty i gitarzysty podczas występu na Polsat SuperHit Festiwal w Sopocie w 2021r. Damiano krzyczał wtedy w stronę tłumu, że każdy powinien móc robić to bez żadnego strachu.
Dlaczego kocham twórczość zespołu Måneskin?
Podsumowując, cenię pracę zespołu za oryginalność, odwagę, pewność siebie, styl oraz kreatywność. Uwielbiam ich piosenki, które są chwytliwe, jedyne w języku włoskim, które znam i rozpoznaję. Myślę, że ich teksty są warte uwagi, koncerty pełne energii, a przesłanie niesione przez członków zespołu ważne i ponadczasowe. Måneskin reprezentuje ludzi, którzy są wyśmiewani i ciągnięci na dno ze względu na swoją oryginalność. Jednocześnie motywuje do inwestycji w siebie i zachęca, by nie rezygnować z własnego stylu i indywidualnych atutów. Wskrzesza rocka i symbolizuje dla mnie przekucie swojej niszy oraz ekscentryczności w sukces akceptowany przez miliony.
