Izabela Janiszewska po raz kolejny szokuje! Czego możemy spodziewać się w drugiej części kryminalnej trylogii? Czym zaskoczy nas Histeria?
Histeria Izabeli Janiszewskiej to kolejne spotkanie z Larysą i Brunem.
Larysa, dziennikarka śledcza, po tym jak zalazła za skórę właścicielowi gazety, musi znaleźć nową pracę. Otrzymuje dość ciekawą propozycję, ale by otrzymać posadę, musi napisać reportaż, który zszokuje i zwali z nóg szefową. Postanawia przyjrzeć się tajemniczemu mężczyźnie, niepokojącemu od jakiegoś czasu warszawiaków. Stara się też pomóc przyjacielowi załamanemu po śmierci żony i stracie pracy.
Tymczasem Bruno otrzymuje nową sprawę, która nie daje spokoju: ktoś brutalnie morduje młode matki. Dodatkowo mężczyznę dręczy fakt, że do tej pory nie zebrał dowodów wystarczających do obciążenia Lewickiego, a ten również nie zamierza Wilczyńskiemu odpuścić…
Histeria nie oznacza, że straciłeś kontrolę…
Kiedy nikt nie widzi twojego cierpienia, na ratunek przychodzi szaleństwo. Histeria nie oznacza, że straciłeś kontrolę, tylko że usiłowałeś kontrolować wszystko zbyt długo.
Autorka z niezwykle umysłowym zacięciem zajmuje się tematem zła tkwiącego w człowieku. Zastanawia się nad powodami nie tylko morderstw, lecz także przemocy wobec dzieci. Bada zło ukryte pod nieskazitelnym makijażem, dobrem czy brakiem pewności siebie. Janiszewska traktuje temat dość specyficznie, bo zło wcale nie musi być takim, jakim je postrzegamy. Bardzo często chowa się w umysłach osób, których nigdy byśmy nie podejrzewali o to, że są w stanie wyrządzić komuś krzywdę.
Świetnie okrojona, wielowątkowa historia
Autorka z hukiem zaczyna historię. Fabuła od początku wciąga i jest dynamiczna. Od Histerii – podobnie jak od Wrzasku – nie sposób się oderwać. To świetnie stworzona, wielowątkowa opowieść, która trzyma w napięciu na wielu poziomach. Poza główną fabułą w książce są wątki będące efektem wydarzeń z poprzedniej części.
Izabela Janiszewska świetnie kreuje postaci. W Histerii lepiej poznajemy psychikę Larysy i Bruna. Stopniowo rozwija się ich relacja. Jednocześnie autorka pilnuje, żeby reakcje jej bohaterów na to, co fabularnie im serwuje, nie były oderwane od ich charakterów.
Janiszewska często chwyta się odniesień kulturowych czy popkulturowych, więc ani historia, ani jej bohaterowie nie są zawieszeni w fabularnej bańce. Istnieją w świecie nam bliskim, który łatwo sobie wyobrazić.
Ciekawie prowadzona narracja, umiejętnie budowane napięcie
Autorka świetnie i lekko pisze, o czym mogliśmy się przekonać w poprzedniej części. Ani Wrzask, ani Histeria nie stawiały czytelniczego oporu. Obie fabuły są rozbudowane, wielowymiarowe – podobnie jak bohaterowie. Interesująco prowadzona narracja, umiejętnie budowane napięcie oraz niecodzienne podejście do tematu.
Na szczęście Janiszewska w tej historii nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Histeria się kończy, jednak zostawia nam wiele pytań i otwartych wątków. Już 14 kwietnia będziemy mogli odpowiedzieć na te pytania – premierę będzie mieć Amok, ostatnia część trylogii!
Jeśli jesteście ciekawi pierwszej części trylogii, zapraszamy na naszą recenzję Wrzasku.
