Horrorowe propozycje na Halloween
Oddaj ją
Jest wiele powodów, przez które można uznać Oddaj ją za jedną z najmocniejszych tegorocznych premier. Przede wszystkim film zasługuje na to miano przez mroczne i bardzo graficzne sceny. Na to warto zwrócić uwagę, gdyż po części właśnie tego oczekujemy od gatunku. Praktyczne efekty (tak samo jak w Substancji) okazują się być kluczowym elementem, czymś, czego nie da się zastąpić przez CGI bez robienia bałaganu. Po drugie, dzieło braci Philippou uderza niezwykle głęboko. Oddaj ją pokazuje, jakie szaleństwo może rozpętać w człowieku żałoba. Największą grozę nie wywołują jumpscare’y, lecz prawdziwość ukazanych emocji, które są w stanie zawładnąć każdym. Horror (w typowy sposób dla A24) nie jest czymś jedynie nadprzyrodzonym, lecz iście ludzkim. Film przeraża, ale również zmusza do myślenia. Bowiem czy ktokolwiek wyszedł z tego cało?
Suspiria
W 1977 roku Dario Argento kręci Suspirię (znaną również jako Odgłosy), która przez wielu krytyków uznana została za wybitne dzieło. Głównym powodem była niepowtarzalna, psychodeliczna atmosfera, mroczna ścieżka dźwiękowa i intensywność barw. W 2018 roku Luca Guadagnino nakręca remake, w którym doszczętnie rezygnuje z wszystkiego, co wyróżniało pierwowzór. Początkowo wydaje się, że brzmi to jak samobójcza decyzja. Nic bardziej mylnego. Nowa Suspiria to swego rodzaju rekonstrukcja, niezamierzająca być jedynie imitacją czy podrzędną kopią. Reżyser znany z Challengers czy Call Me By Your Name tworzy wyjątkową historię o obsesji, pasji oraz nadużyciach w społeczeństwach hierarchicznych. Choć krzykliwe kolory zastąpiono stonowanymi brązami, to nowa wersja zyskała coś innego. Wciągającą fabułę, która (z całym szacunkiem dla Daria Argenta) w pierwowzorze istnieje jedynie szczątkowo.
Suspiria z 2018 roku jest dostępna na platformie Amazon Prime.
Uciekaj!
Rok przed wypuszczeniem Suspirii w Stanach Zjednocznych hitem staje się film, który nie powinien się nim stać. Mowa o Uciekaj! (Get Out w oryginale), horrorze poruszającym niełatwą politycznie i historycznie tematykę. Głównym wątkiem dzieła jest rasizm, w każdej swojej okazałości. Najwięcej jednak uwagi Jordan Peele skupia na „niewinnej” odmianie, często będącej przykrywką dla czegoś o wiele bardziej przerażającego. Młody, czarnoskóry Chris odkrywa, że gościnna rodzina jego białej dziewczyny skrywa tak naprawdę coś mało przyjemnego. W Uciekaj! wątki związane z rasą wychodzą na pierwszy plan i ściśle związane są z fabułą. Nie można od nich uciec, nieważne, jak bardzo by się chciało. Pomimo skomplikowanej polityki w USA, film okazał się być sukcesem krytycznym i komercjalnym. Debiut Jordana Peelego pobił wiele rekordów i utorował mu ścieżkę, jako jednego z ważniejszych twórców gatunku.
Uciekaj! dostępne jest na wielu serwisach, w tym Netflix czy Amazon Prime.
Kod zła
Kod zła (choć wolę używac tytułu Longlegs) pojawił się już wcześniej na liście jednych z najciekawszych filmów z 2024 roku. Jak można się spodziewać, zdania nie zmieniam. Po premierze Zniknięć wiele głosów sugerowało, że Longlegs jest wersją podrzędną; czymś, co Zniknięcia doszlifowały. To porównanie jawi się jako bezsensowne nie tylko przez moją osobistą antypatię do drugiego ze wspomnianych dzieł. Oba filmy dotyczą czego innego, a ich wewnętrzne logiki różnią się od siebie znacząco. Osgood Perkins stworzył coś, co posiada wyjątkową atmosferę oraz jest mniej nacechowane prostotą, tak cenioną przez konsumpcjonizm. Longlegs jest thrillerem, próbującym odpowiedzieć na pytanie o ontologię zła. A ono czai się wszędzie, jest od niego wręcz duszno i klaustrofobicznie. Wystarczy ujrzeć pewne detale. Wystarczy spojrzeć nieco głębiej.
Aktualnie Longlegs da się wypożyczyć na Polsat Go, bądź obejrzeć na Player (w pakiecie z Canal Plus).
Pearl
Zdaje się, że Pearl to najpopularniejsza część trylogii stworzonej przez Ti Westa. Choć zaczęto od intrygującego X, a skończono na trochę rozczarowywującej MaXXXine, zarówno fani, jak i krytycy nadal najcieplej wspominają prequel – czyli właśnie Pearl. Fantastyczna Mia Goth wciela się w rolę młodej Amerykanki, dla której ważne są wyłącznie własne marzenia. Nie liczy się z przeszkodami, nawet jeśli do celu trzeba by przejść po paru trupach. Film maluje niezwykle pogłębiony portret psychologiczny tytułowej postaci. Co za tym idzie – sympatyzujemy z Pearl, a nawet możemy się z nią identyfikować. Jakkolwiek można ją uznać za czarny charakter, nie można odebrać jej człowieczeństwa. Złe uczynki nie wynikają jedynie ze złej woli. W głównej bohaterce widzimy kogoś pozostawionego samego sobie, łaknącego jakichkolwiek okruchów miłości. Pomimo żywych kolorów i wyśmienitej muzyki, Pearl to nie bajka z dobrym zakończeniem.
Pearl znika z Netfliksa 31 października, więc to idealny czas by nadrobić!
